بخش از زندگی شهید محمد مفتح

شهید محمد مفتح سال ۱۳۰۷ در خانواده‌ای روحانی در روستای کله سر‍‍ همدان متولد شد. پدرش شیخ محمود مفتح از روحانیان همدان بود.

شهید مفتح اندیشمندی بزرگ و عالمی متعهد بود. وی از محضر بزرگانی، چون سید محمد حجت کوه کمری، بروجردی، سید محمد محقق (داماد)، علامه طباطبایی و امام خمینی رحمه الله بهره برد و خود مدرّسی بزرگ در حوزه شد. او همان‌گونه که در حوزه به درجه اجتهاد رسیده بود، در دانشگاه نیز موفق به اخذ درجه دکتری شد. دکتر مفتح پس از گذراندن دوران دانشگاه در دبیرستان‌های شهر مقدس قم تدریس می‌کرد.

شهید مفتح مقالات متعددی در روزنامه‌ها و مجلات اسلامی علیه حکومت پهلوی به رشته تحریر درآورد و به خاطر فعالیت‌های سیاسی و مخالفت با حکومت پهلوی به زاهدان تبعید شد. وی سال ۱۳۴۸ پس از آزادی به تهران آمد و در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران به تدریس پرداخت.

شهید آیت الله دکتر محمد مفتح ۲۷ آذر ۱۳۵۸ هنگام ورود به دانشگاه تهران از سوی گروه فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.

جایگاه حوزه

حوزه‌های علمیه در جامعه دینی و نظام ما دارای جایگاه مهمی هستند. نقش حوزه‌ها در حرکت اسلامی و تربیت جامعه بسیار حساس و سرنوشت ساز است. عالمان دینی همواره سرپرستی و هدایت جامعه را بر عهده داشته و در حوادث و به ویژه مبارزات مردم علیه طاغوت و حکومت‌های جائز زمان خویش، پیشاپیش مردم به قیام برخاسته اند. با پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت اسلامی و پدید آمدن افق‌های تازه، مسئولیت سنگین تری بر عهده حوزویان قرار گرفته است.

جایگاه دانشگاه

دانشگاه همواره جایگاه آموزش و کاوش در حوزه اندیشه‌های علمی بوده است و رسالت بلند دانشگاهیان سوق دادن جامعه به سوی مقاصد بلند فرهنگی و اجتماعی است. دانشگاهیان می‌توانند در پیشبرد جامعه به سوی رشد و تعالی نقش بسیار مهمی ایفا کنند.

نقش خطیر روحانی و دانشجو

در نظام گذشته تلاش‌های بسیاری برای منزوی کردن روحانیت و از سوی دیگر غربی کردن کشور و نهاد‌های فرهنگی و آموزشی به ویژه دانشگاه‌ها انجام شد، اما با پیروزی انقلاب و در سایه رهبری امام رحمه الله دو قشر روحانی و دانشجو برای پیروزی انقلاب اسلامی پیشگام شدند. به دلیل اهمیت نقش این دو قشر در هدایت جامعه است که وحدت میان آن‌ها همواره مدّ نظر امام راحل رحمه الله و رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی) بوده است.

وحدت حوزه و دانشگاه در کلام امام خمینی (ره)

رهبر کبیر انقلاب درباره ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه در بیاناتی فرموده اند: «امروز یکی از ضروری‌ترین تشکل‌ها بسیج دانشجو و طلبه است. طلاب علوم دینی و دانشجویان دانشگاه‌ها باید با تمام توان خود در مراکزشان از انقلاب و اسلام دفاع کنند. فرزندان بسیجی ام در این دو مرکز، پاسدار اصول تغییرناپذیر نه شرقی نه غربی باشند، امروز دانشگاه و حوزه از هر محلی بیشتر به اتحاد و یگانگی احتیاج دارند».

همکاری در راه تحقق اسلام ناب

وحدت حوزه و دانشگاه راهبرد اساسی امام خمینی (ره) برای تحقق اسلام ناب محمدی بود و بدون این وحدت، انقلاب اسلامی کم فروغ است. همچنین وحدت و همکاری این دو پایگاه فکری و فرهنگی جامعه نه یک وحدت فیزیکی و شکلی، بلکه تقارب و یکی شدن در مبانی معرفت شناختی، ارزش‌های فرهنگی و حساسیت‌های سیاسی و اجتماعی است.

دشمنان وحدت حوزه و دانشگاه

با وجود اقدامات انجام شده برای حفظ وحدت حوزه و دانشگاه، اما کارشکنی‌های متعددی نیز در راه مقابله با این هدف شکل گرفته است. بدون شک هستند کسانی که می‌خواهند بار دیگر بین این دو مرکزِ ارزشمند و دو قشر مهم و تأثیرگذار جدایی بیفکنند. کسانی که دشمنان نظام اسلامی را می‌شناسند نباید اجازه دهند تا غبار کدورت، فضای آکنده از مهر و جو سالم علمی کشور را تیره و بیمار سازد. روز وحدت حوزه و دانشگاه فرصتی مناسب برای طرح مجدّد و عالمانه این موضوع و آفت زدایی از این شجره طیبه و تحکیم یکی از بزرگ‌ترین آرمان‌های انقلاب اسلامی است.

موانع وحدت حوزه و دانشگاه

شاید نخستین مانع در راه وحدت حوزه و دانشگاه عدم وضوح و تبیین دقیق مفهوم آن نزد طرفین باشد. به نظر می‌رسد که این موضوع به صورت جدی بررسی نشده و در عوض برخی نتایج علمی و احتمالی این وحدت در زمینه‌های مختلف مورد تأکید بوده است. نبودِ همدلی و خوش بینی متقابل نیز می‌تواند مانع دیگری در راه وحدت حوزه و دانشگاه باشد.

موضع گیری‌ها و سخنان غیر دوستانه برخی از طرفین به تدریج همدلی و خوش بینی متقابل را کمرنگ می‌سازد. یکی دیگر از موانع وحدت، نداشتن شناخت دقیق از خصوصیات و توانایی‌های خود و طرف مقابل است. هر کدام از این موارد خود نیازمند بررسی جداگانه و دقیق است تا موانع وحدت و همدلی این دو قشر فرهیخته از میان رفته و پیوند‌های دوستی و اتحاد محکم‌تر شود.